Het is tijd om wakker te schieten
Het was de bedoeling om in deze rubriek regelmatig stil te staan bij wat er zoal in de raad van de Orde gebeurt. Uw dienaar heeft dan een aantal weken plichtsbewust volgehouden, maar werd wat moedeloos toen bleek dat er niemand anders zich geroepen voelde om het debat mee op gang te trekken. Ook toen ik de handdoek in de ring gooide en ontslag nam als lid van de raad van de Orde – het is u misschien ook al overkomen om in een moment van zwakte de vraag te voelen opborrelen: wat doe ik hier eigenlijk? – ja, pas toen voelde Mr. Remy (lid van de Algemene Vergadering van de OVB) het wat kriebelen en schreef hij het 15de stuk in de reeks. Dat is inmiddels ook zowat een maand geleden. Sindsdien? Windstil. Oorverdovend stil. Angstaanjagend stil. En wat mij betreft: onaanvaardbaar stil. En dus kruip ik terug uit mijn catacomben om mijn bezorgdheid te ventileren.
Er zijn binnenkort weer balieverkiezingen. Eind juni wordt een nieuwe stafhouder, een nieuwe vice-stafhouder, een nieuwe raad van de Orde en nieuwe leden van de Algemene Vergadering van de Orde van Vlaamse Balies verkozen. “Nieuw” is allicht hier echt het meest adequate woord, want het lijkt erop dat alles grotendeels weer bij het oude zal blijven. De uittredende leden van de raad zullen, net als de voorbije jaren, zich weer opofferen. Uit de voorstellingsberichten die u op deze website kan lezen verneemt u uit eerste hand waar ze voor staan. Ben ik tegendraads als ik zeg dat daar niet onmiddellijk veel vernieuwende ambities te bespeuren vallen? Dat is overigens het goed recht van al die confraters, maar zou het geen goed plan zijn indien er nu eens véél meer kandidaten dan te begeven plaatsen zouden opduiken en er ook wat inhoudelijk debat zou komen over waar de raad van de Orde naar toe moet? Wanneer er eens een overschot aan kandidaten zou zijn, groeit misschien het besef dat een zitje in de raad niet een evidentie mag zijn. Is er geen nood aan wat nieuwe inzichten en aan wat meer confraters met afwijkende opvattingen?
U kan zich tot 14 juni kandidaat stellen, ook als niemand u dat vraagt en misschien vooral als u niet gesolliciteerd wordt. Het beroep is toch te belangrijk om het aan die kleine kring van geïnteresseerden over te laten. Het gerechtelijk wetboek is nog niet aangepast aan de nieuwe realiteit, wat maakt dat die lokale raad op grond van de nog resterende bevoegdheden wat obees is, maar het zorgt er ook voor dat door die ruime bezetting het werk niet overdreven zwaar is. Er zijn ook vele lokale uitdagingen die maken dat die raad relevant is.
De verkiezing van de stafhouder is een formaliteit, tenzij er een Harakiri-piloot bereid zou zijn tegenkandidaat te zijn tegen de zittende vice-stafhouder. Van groter belang is daarom de verkiezingsstrijd voor de nieuwe vice-stafhouder, want die loopt zich warm om de nieuwe stafhouder te worden. De stafhouder heeft reële macht en is een zeer belangrijk figuur in de balieorganisatie. Volgens doorgaans goed ingelichte baliegeruchten zijn er twee kandidaten voor het vice-stafhouderschap. Gelet op het belang van de functie doen we er goed aan voor “de beste” kandidaat te kiezen. Ik kijk gretig uit naar hun beleidsplan en hoop dat er een verkiezingsdebat komt. En ik geef toe, ik popel van ongeduld om hen vragen te mogen stellen of beter nog een debat tussen hen beiden op gang te mogen brengen. Waar staan ze voor, wat zijn hun prioriteiten, hoe willen ze de raad van de Orde dynamischer maken en op welke thema’s willen ze binnen de OVB wegen? Ik maak me geen illusies, maar toch doe ik hier publiekelijk het aanbod.
Dat brengt me naadloos bij die andere belangrijke verkiezing. De Algemene Vergadering van de OVB wordt ook hernieuwd en daarvoor kan iedereen zich tot uiterlijk 3 juni kandidaat stellen. Dat is dus wel heel binnenkort. Doorgaans zijn daar weinig kandidaten voor, terwijl dat toch een belangrijk beleidsniveau is. Het is die Algemene Vergadering die de deontologische reglementen maakt. Wie echt begaan is met de toekomst van ons beroep zou zich daarvoor moeten interesseren. Het werkt zoals het echte parlement en je moet een beetje de ins-en-outs kennen om daar te kunnen wegen. Met wat coaching mag dat voor geen enkele enthousiaste confrater een probleem vormen. Waar blijft de nieuwe generatie confraters? Ik hoop vurig dat ze de schroom overwinnen en zich kandidaat stellen.
De balie is te belangrijk om die verkiezingen zo ongemerkt te laten voorbijgaan.
Hugo LAMON